Κυριακή των Προπατόρων 

....η δεύτερη Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα και φέτος είναι στις 14 Δεκεμβρίου .

Η εορτή αυτή σηματοδοτεί την έναρξη των εορτασμών της Γέννησης του Χριστού, τιμώντας την καταγωγή Του και προετοιμάζοντας τους πιστούς για τα Χριστούγεννα.

Μνημονεύονται οι πρόγονοι του Ιησού Χριστού, από τον Αδάμ μέχρι τον Ιωσήφ, συμπεριλαμβανομένων των Πατριαρχών, καθώς και η Αγία Μαρία η προμήτορ της Θεοτόκου. Η μνήμη τους και η ιστορία της σωτηρίας που οδήγησε στην έλευση του Χριστού

Σκοπός είναι η προετοιμασία για τη Γέννηση του Χριστού, τονίζοντας την ανθρώπινη καταγωγή Του. 

Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όρισαν δύο Κυριακές πριν από την κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, να εορτάζουμε την μνήμη των Αγίων Προπατόρων Του, όλων δηλαδή των κατά σάρκα προγόνων Του, -εξαιρέτως δε του Πατριάρχου Αβραάμ- από τους οποίους προήλθε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Γι'αυτό και η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή των Αγίων Προπατόρων.

Ποιοί είναι όμως οι άγιοι Προπάτορες; Είναι όλοι οι Πατριάρχες, Κριτές, Προφήτες και Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Μεταξύ αυτών, οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα, ο Σήθ, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Μελχισεδέκ, οι δώδεκα Πατριάρχες και κυρίως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, οι προφήτες Μωϋσής, Ααρών, Ιησούς του Ναυή, Σαμουήλ, Δαυίδ, Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ και οι τρεις Παίδες, Ηλίας, Ελισαίος, Ζαχαρίας και τέλος ο Βαπτιστής Ιωάννης ο Πρόδρομος.

(Δείτε παρακατω με την σειρά και χρονολογικά όλα τα ονόματα των Αγίων και Δικαίων Προπατόρων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού)

Είναι γνωστό ότι από τον Αβραάμ γεννήθηκε ο Ισαάκ, από τον Ισαάκ γεννήθηκε ο Ιακώβ και από τον Ιακώβ γεννήθηκε ο Ιούδας, από την φυλή του οποίου γεννήθηκε ο Χριστός και οι υπόλοιποι αδελφοί του Πατριάρχες. Γι'αυτό, λοιπόν, οι θεοφόροι πατέρες μας και διδάσκαλοι επιτελούν σήμερα την μνήμη του θείου Αβραάμ, επειδή υπήρξε προπάτωρ του Χριστού. Αυτή τη μνήμη μας παρέδωσαν να επιτελούμε κι εμείς, όχι μακρυά και σε διάστημα πολλών ημερών, αλλά κοντά στην κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό το έκαναν όχι απλώς και ως έτυχε, αλλά κατά θεία έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Επειδή ο Υπεράγαθος και φιλάνθρωπος Υιός του Θεού καταδέχθηκε να κάνει τον Πατριάρχη Αβραάμ και τους απογόνους του προπάτορές Του, κατά το ανθρώπινο, γι'αυτό οι θειότατοι πατέρες έκριναν δίκαιο να εορτάζουμε την μνήμη του Πατριάρχου Αβραάμ και των υπολοίπων, ως προπατόρων, όχι πολύ μακρυά από την κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου.

 Και αυτοί, σύμφωνα με χρονολογική σειρά είναι οι έξης:

Οι Πρωτόπλαστοι ΑΔΑΜ και ΕΥΑ,

ο Δίκαιος ΑΒΕΛ γιος του Αδάμ,

ο Δίκαιος ΣΗΘ γιος του Αδάμ,

ο Δίκαιος ΕΝΩΣ γιος του ΣΗΘ,

ο Δίκαιος ΚΑΪΝΑΝ γιος του Ενώς,

ο Δίκαιος ΜΑΛΕΛΕΗΛ γιος του Καϊνάν,

ο Δίκαιος ΙΑΡΕΔ γιος του Μαλελεήλ,

ο Δίκαιος ΕΝΩΧ γιος του Ιάρεδ,

ο Δίκαιος ΜΑΘΟΥΣΑΛΑΣ γιος του Ενώχ,

ο Δίκαιος ΛΑΜΕΧ γιος του Μαθουσάλα,

ο Δίκαιος ΝΩΕ γιος του Λάμεχ,

ο Δίκαιος ΣΗΜ γιος του Νώε,

ο Δίκαιος ΙΑΦΕΘ γιος του Νώε,

ο Δίκαιος ΑΡΦΑΞΑΔ γιος του Σήμ,

ο Δίκαιος ΚΑΪΝΑΝ γιος του Αρφαξάδ,

ο Δίκαιος ΣΑΛΑ γιος του Καϊνάν,

ο Δίκαιος ΕΒΕΡ γιος του Σάλα, από τον οποίο οι Ιουδαίοι ονομάστηκαν Εβραίοι,

ο Δίκαιος ΦΑΛΕΚ γιος του Εβέρ,

ο Δίκαιος ΡΑΒΑΓ γιος του Φαλέκ,

ο Δίκαιος ΣΕΡΟΥΧ γιος του Ραγάβ,

ο Δίκαιος ΝΑΧΩΡ γιος του Σερούχ,

ο Δίκαιος ΘΑΡΡΑ γιος του Ναχώρ,

ο Πατριάρχης ΑΒΡΑΑΜ γιος του Θάρρα,

ο Πατριάρχης ΙΣΑΑΚ γιος του Αβραάμ,

ο Πατριάρχης ΙΑΚΩΒ γιος του Ισαάκ,

ο Πατριάρχης ΡΟΥΒΙΜ πρώτος γιος του Ιακώβ,

ο Πατριάρχης ΣΥΜΕΩΝ δεύτερος γιος του Ιακώβ,

ο Πατριάρχης ΛΕΥΙ τρίτος γιος του Ιακώβ, από τον οποίο και η Λευιτική φυλή,

ο Πατριάρχης ΙΟΥΔΑΣ γιος του Ιακώβ από τη φυλή του οποίου κατάγεται ο Χριστός,

ο Πατριάρχης ΖΑΒΟΥΛΩΝ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή παράλια,

ο Πατριάρχης ΙΣΑΧΑΡ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή "γηπόνος",

ο Πατριάρχης ΔΑΝ γιος του Ιακώβ, από τη φυλή του οποίου ήταν οι Κριτές,

ο Πατριάρχης ΓΑΔ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή πάντα λήστευε αλλά και ληστευόταν,

ο Πατριάρχης ΑΣΗΡ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή ήταν σε χώρες πλούσιες και σιτοφόρες,

ο Πατριάρχης ΝΕΦΘΑΛΕΙΜ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή ήταν πολυπληθής,

ο Πατριάρχης ΙΩΣΗΦ γιος του Ιακώβ του οποίου η φυλή ήταν ένδοξη και περήφανη,

ο Πατριάρχης ΒΕΝΙΑΜΙΝ γιος του Ιακώβ, του οποίου η φυλή στην αρχή ήταν άγρια και στη συνέχεια έγινε ήρεμη και άκακη.

Ο ΦΑΡΕΣ και ΖΑΡΑ δίδυμοι γιοι του Ιούδα του Πατριάρχη,

ο ΕΣΡΩΜ γιος του Φάρες,

ο ΑΡΑΜ γιος του Εσρώμ,

ο ΑΜΙΝΑΔΑΒ γιος του Αράμ,

ο ΝΑΑΣΩΝ γιος του Αμιναδάβ,

ο ΣΑΛΜΩΝ γιος του Ναασών,

ο ΒΟΟΖ γιος του Σαλμών,

ο ΩΒΗΔ γιος του Βοόζ από τη Ρουθ,

ο ΙΕΣΣΑΙ γιος του Ωβήδ,

ο ΔΑΒΙΔ ο βασιλιάς, γιος του Ιεσσαί,

ο ΣΟΛΟΜΩΝ ο βασιλιάς, γιος του Δαβίδ,

ο ΡΟΒΟΑΜ ο βασιλιάς, γιος του Σολομώντα,

ο ΑΒΙΑ ο βασιλιάς, γιος του Ροβοάμ,

ο ΑΣΑ ο βασιλιάς, γιος του Άβια,

ο ΙΩΣΑΦΑΤ ο βασιλιάς, γιος του Ασά,

ο ΙΩΡΑΜ ο βασιλιάς, γιος του Ιωασαφάτ,

ο ΟΖΙΟΥ ο βασιλιάς, γιος του Ιωράμ,

ο ΙΩΑΘΑΜ ο βασιλιάς, γιος του Οζίου,

ο ΑΧΑΖ ο βασιλιάς, γιος του Ιωάθαμ,

ο ΕΖΕΚΙΑΣ ο βασιλιάς, γιος του Αχάζ,

ο ΜΑΝΑΣΗΣ ο βασιλιάς, γιος του Εζεκία,

ο ΑΜΜΩΝ ο βασιλιάς, γιος του Μανασή,

ο ΙΩΣΙΑΣ ο βασιλιάς, γιος του Άμμων,

ο ΙΕΧΟΝΙΑΣ ο βασιλιάς, γιος του Ιωσία,

ο ΣΑΛΑΘΙΗΛ, γιος του Ιεχονία,

ο ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ, γιος του Σαλαθιήλ, που ανήγειρε τον ναό των Ιεροσολύμων όταν είχε καεί,

ο ΑΒΙΟΥΔ, γιος του Ζοροβάβελ,

ο ΕΛΙΑΚΕΙΜ, γιος του Αβιούδ,

ο ΑΖΩΡ, γιος του Ελιακείμ,

ο ΣΑΔΩΚ, γιος του Αζώρ,

ο ΑΧΕΙΜ, γιος του Σαδώκ,

ο ΕΛΙΟΥΔ, γιος του Αχείμ,

ο ΕΛΕΑΖΑΡ, γιος του Ελιούδ,

ο ΜΑΤΘΑΝ, γιος του Ελεάζαρ,

ο ΙΑΚΩΒ, γιος του Ματθάν,

ο ΙΩΣΗΦ ο μνήστωρ, γιος του Ιακώβ,

και

ο Δίκαιος ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ,

ο Δίκαιος ΙΩΒ,

ο Προφήτης ΜΩΫΣΗΣ και ΩΡ και ΑΑΡΩΝ οι Ιερείς,

ο Δίκαιος ΙΗΣΟΥΣ του Ναυή,

ο Προφήτης ΣΑΜΟΥΗΛ,

ο Προφήτης ΝΑΘΑΝ,

ο Προφήτης ΔΑΝΙΗΛ,

οι Άγιοι Τρεις Παίδες,

καθώς και αι γυναίκαι

η Δίκαια ΣΑΡΡΑ γυναίκα του Αβραάμ,

η Δίκαια ΡΕΒΕΚΚΑ γυναίκα του Ισαάκ,

η Δίκαια ΛΕΙΑ πρώτη γυναίκα του Ιακώβ,

η Δίκαια ΡΑΧΗΛ δεύτερη γυναίκα του Ιακώβ,

η Δίκαια ΑΣΙΝΕΘ γυναίκα του Ιωσήφ του Πάγκαλου,

η Δίκαια ΜΑΡΙΑ αδελφή του Μωϋσέα,

η Δίκαια ΔΕΒΟΡΑ,

η Δίκαια ΡΟΥΘ,

η Δίκαια ΣΑΡΑΦΘΙΑ, προς την οποία εστάλη ο Ηλίας,

η Δίκαια ΣΩΜΑΝΙΤΙΔΑ, που φιλοξένησε τον Ελισσαίο,

η Δίκαια ΙΟΥΔΙΘ,

η Δίκαια ΕΣΘΗΡ, που λύτρωσε τον Ισραήλ από τον θάνατο,

η Δίκαια ΑΝΝΑ μητέρα του Σαμουήλ και

η Δίκαια ΣΩΣΑΝΝΑ.

Η θεραπεία τής συγκύπτουσας γυναίκας

Σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσά μας μια συγκύπτουσα, αλλά πολλοί και πολλές. Όχι βέβαια σωματικά. Αλλά ψυχικά και πνευματικά πολλοί και πολλές είναι συγκύπτοντες. Στρέφονται διαρκώς προς τα κάτω. Προς τα γήινα. Προς τα υλικά και αισθητά. Προς τη ζωή των αισθήσεων και των ενστίκτων…

«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου»

Αξιολύπητη η γυναίκα του ιερού Ευαγγελίου. Ήταν συγκύπτουσα. Κυρτωμένο το σώμα της, δεν μπορούσε να κοιτάξει προς τα πάνω. Ήταν υποχρεωμένη να βλέπει διαρκώς προς τα κάτω. Κουραστική και βασανιστική η ζωή της. Δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί ούτε να προσφέρει καμιά εργασία. Και αυτό το μαρτύριο συνεχιζόταν επί δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Ήταν απλώς μια αρρώστια; Μια σωματική, οργανική πάθηση;
Όχι. Ήταν έργο του Σατανά. Αυτός είχε συνεργήσει, για να υποφέρει η καλή και ευσεβής αυτή γυναίκα.
Το λέει καθαρά ο ιερός Ευαγγελιστής: «Γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας» και «ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη». Το πονηρό πνεύμα είχε καταλάβει τον οργανισμό της γυναίκας εκείνης και της είχε προκαλέσει την ασθένεια.

Σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσά μας μια συγκύπτουσα, αλλά πολλοί και πολλές. Όχι βέβαια σωματικά. Αλλά ψυχικά και πνευματικά πολλοί και πολλές είναι συγκύπτοντες. Στρέφονται διαρκώς προς τα κάτω. Προς τα γήινα. Προς τα υλικά και αισθητά. Προς τη ζωή των αισθήσεων και των ενστίκτων.

Ο ιερός Χρυσόστομος θα πεί χαρακτηριστικά:
«ο άνθρωπος που δεν δαμάζει τον εαυτόν του, γίνεται χειρότερος κι από τα ζώα. πιο θηρίο από τα θηρία».
Και συνεχίζει:
«Ισχυρίζεσαι πως είσαι άνθρωπος. Ναί, αλλά μονάχα στο όνομα, όχι όμως και στο φρόνημα. Διότι όταν σε βλέπω να ζεις απερίσκεπτα, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι βόδι; Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι λύκο; Όταν σε βλέπω δολερό, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι; Όταν σε βλέπω να γίνεσαι ανόητος, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι όνο; Όταν σε βλέπω ψυχρό και αναίσθητο, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι πέτρα;»

Δυστυχώς ο άνθρωπος λησμονεί την υψηλή καταγωγή του και το μεγάλο προορισμό του πάνω στη γη. Ελκύεται από τα απατηλά και ηδονιστικά. Οι αμαρτίες όμως και τα πάθη είναι αλυσίδες, που κρατούν τυραννικά πολλούς. Ο Σατανάς εργάζεται, πειράζει και επηρεάζει τους ανθρώπους, για να τους κρατάει δεμένους στην εξουσία του.

Αλλά άνθρωπος σημαίνει άνω θρώσκω, άνω κοιτάζω. Όχι μόνο η σωματική του κατασκευή είναι τέτοια, ώστε να βλέπει προς τα άνω, αλλά και ο ψυχικός του κόσμος, στη φυσική του κατάσταση είναι δημιουργημένος να φέρεται προς τα άνω. Προς τα ψηλά, προς τα ωραία, προς τον Θεό. Γι᾿ αυτό έντονη ακούγεται η προτροπή του Πνεύματος του Αγίου διά του αποστόλου Παύλου: «τὰ ἄνω ζητεῖτε… τὰ ἄνω φρονεῖτε» (Κολ. γ´ 1). «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μας προτρέπει και ο λειτουργὸς σε κάθε Θ. Λειτουργία.

Χρειάζεται επομένως πολλή προσοχή και εγρήγορση. Όσο κι αν η αμαρτία προβάλλεται παραπλανητική και ελκυστική δεν παύει να είναι δεσμευτική και καταπιεστική. Πρόκειται για αφύσικη κατάσταση. Όπως η σωματική κύρτωση είναι ασθένεια, όχι φυσιολογική κατάσταση, έτσι και η πνευματική κύρτωση. Όσο κι αν ο Σατανάς το επιδιώκει δεν έχει την εξουσία να μας κρατάει δεμένους, αν εμείς δεν το θέλουμε και είμαστε συνδεδεμένοι με τον ελευθερωτή Κύριό μας. Θέληση και απόφαση χρειάζεται από μας. Να συντρίψουμε τις αλυσίδες που μας κρατούν γερά. Ο Χριστός, που ελευθέρωσε τότε τη συγκύπτουσα, ελευθερώνει και σήμερα όλους τους συγκύπτοντες από το βάρος της αμαρτίας και των παθών.

Είναι ο Ισχυρός, ο Παντοδύναμος, που ήλθε στον κόσμο, «ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ Διαβόλου». Ισχυροί και εμείς μαζί με τον πανίσχυρο Κύριο, «ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας» και της εξουσίας του Πονηρού, ας χαιρόμαστε τη μεγάλη χαρά της πνευματικής ελευθερίας μας.

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Δεκεμβρίου 2020

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος. 

Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε·, χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.

Χαίρε, σκηνή του Θεού καί Λόγου·, χαίρε, Αγία Αγίων μείζων.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η αναφορά για το περιστατικό των Εισοδίων της Θεοτόκου δεν γίνεται σε κάποιο από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά σε δύο απόκρυφα Ευαγγέλια:
 
Σύμφωνα με αυτά, οι ευσεβείς γονείς της Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, έπειτα από εικοσαετή έγγαμο βίο, ήσαν άτεκνοι και παρακαλούσαν θερμά τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί.
Ο Θεός τους ανάγγειλε με Άγγελο ότι η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί και η Άννα έμπλεη χαράς υποσχέθηκε να αφιερώσει το παιδί στον Θεό.
Πράγματι, η Άννα έμεινε έγκυος και μετά από εννέα μήνες απέκτησε κόρη, τη Μαριάμ (Μαρία).

Όταν η Μαριάμ έγινε τριών ετών, οδηγήθηκε από τους γηραιούς γονείς της στο Ναό του Σολομώντος, προκειμένου να εκπληρωθεί το τάμα τους προς τον Θεό.
Η Μαρία ανήλθε μόνη της τα 15 σκαλοπάτια που οδηγούσαν στον Ναό και παραδόθηκε από τους γονείς της στα χέρια του ιερέα Ζαχαρία. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε:
 «Εμεγάλυνε ο Κύριος το όνομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ».
Στη συνέχεια ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός της πρόσφερε τη Χάρη του. Το νεαρό κορίτσι υπηρέτησε τον Ναό μέχρι τα 14 χρόνια του, οπότε αρραβωνιάστηκε τον Ιωσήφ και στη συνέχεια έγινε η μητέρα του Ιησού Χριστού.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου καθιερώθηκαν ως εκκλησιαστική εορτή κατά τον 7ο αιώνα, πρώτα στην Ανατολή και πολύ αργότερα στη Δύση. Αναφορές υπάρχουν στα γραπτά του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή και των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιου και Γερμανού.
Με τα Εισόδια της Θεοτόκου συνδέεται και η βασιλική της Αγίας Μαρίας της Νέας, που χτίστηκε δίπλα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος και εγκαινιάστηκε στις 21 Νοεμβρίου 543 από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Εξ αυτού του γεγονότος φαίνεται να επελέγη από την εκκλησία ο εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Επί αυτοκράτορος Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143-1180) καθιερώθηκε ως ημέρα αργίας για το Βυζάντιο.

 Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Ερμηνεία

Tο αποστολικό ανάγνωσμα της 21ης Νοεμβρίου, είναι από την προς Εβραίους επιστολή και αφιερoύται στην Υπεραγία Θεοτόκο, εκει, ο απόστολος Παύλος περιγράφει πως ήταν ο Ναός του Σολομώντα, που είναι η συνέχεια και η εξέλιξη της Σκηνής του Μαρτυρίου , γνωστή και ως "Σκηνή της Συνάντησης" και ήταν το κεντρικό σημείο λατρείας και θυσίας, όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης (δηλ. τις πλάκες των Δεκάλογων και συμβόλιζε την παρουσία του Θεού ανάμεσα στον λαό).
Η Σκηνή και οι λειτουργίες της, όπως το άνοιγμα του καταπετάσματος για την είσοδο στην πιο ιερή περιοχή, συμβολίζουν την προσέγγιση του ανθρώπου στον Θεό, κάτι που εξηγείται περαιτέρω στην Καινή Διαθήκη μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού.Αυτός ο Ναός είχε τρία διαμερίσματα.
Στο πρώτο μέρος βρίσκονταν το χάλκινο θυσιαστήριο και η αυλή που μαζευόταν ο κόσμος. Εκεί θυσίαζαν οι Ιερείς τα διάφορα σφάγια, όπως τα πρόβατα, τα περιστέρια κ.λπ.

Στο δευτερο μέρος  Στο διαμέρισμα αυτό, κάθε μέρα ένας ιερέας έμπαινε δύο φορές και θυσίαζε. η επτάφωτη λυχνία, η τράπεζα και η πρόθεση των άρτων.

Στο τρίτο μέρος το ονόμαζαν  «'Αγια των αγίων».  Στον χώρο αυτόν, που χωριζόταν με καταπέτασμα, σε κεντρικό σημείο του, υπήρχε η Κιβωτός της Διαθήκης περικαλυμμένη με χρυσό. Μέσα στο περιχρυσωμένο αυτό κιβώτιο φυλασόταν η χρυσή στάμνα-δοχείον, με το περίφημο εκείνο μάννα, που έτρεφε θαυματουργικά τους Ισραηλίτες στην έρημο επί σαράντα χρόνια (Εξόδ. 16,33). Επίσης υπήρχαν μέσα στην στάμνα οι πλάκες της Διαθήκης, που παρέλαβε ο Μωϋσής από τον Θεό στο όρος Σινά, στις οποίες ήταν χαραγμένες οι Εντολές του Θεού, (Γενέσ. 31,18) "καθώς και η ράβδος του Ααρών, που ενώ ήταν ξερή θαυματουργικά έβγαλε βλαστάρι, για να καταφανεί ότι τον Ααρών είχε εκλέξει ο Θεός ως αρχιερέα Του ( Αριθμ. 17, 23).
Η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν χρυσή και πάνω απ' αυτήν ήταν δύο χρυσά ομοιώματα των Χερουβίμ που την σκίαζαν. Σ' αυτό το μέρος δεν έμπαινε κανένας παρά μόνον ο Αρχιερέας, μια φορά το χρόνο και ράντιζε με αίμα την Κιβωτό, αφού πρώτα παρακαλούσε τον Θεό για τον εαυτό του και τους άλλους. Μέσα σ' αυτόν τον Ιερώτατο χώρο η Υπεραγία Θεοτόκος έμεινε δώδεκα χρόνια, και κατά την παράδοση τρεφόταν από αγγέλους.

Το ερώτημα είναι, αφού απαγορευόταν η είσοδος στα Άγια των αγίων σε όλους, γιατί την επέτρεψε ο Θεός στην περίπτωση της Παναγίας;Η Παναγία στα Άγια των αγίων
Ο μέγας μυστικός θεολόγος της Εκκλησίας μας, άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, δίνει μια εξήγηση. Το σταμνί με το μάννα θεωρούνταν ιερό, κι όμως πολλοί άνθρωποι το είχαν πιάσει με τα χέρια τους στην έρημο και το πήραν και στο σπίτι τους. Πώς τώρα ήταν ιερό; Η ράβδος του Ααρών ήταν απλησίαστη στον λαό, αφού κανείς δεν μπορούσε να την αγγίξει, κι όμως πολλοί ιερείς την κράτησαν στα χέρια τους. Πώς τώρα είναι ιερή; Το ίδιο και τις πλάκες της Διαθήκης. Την Κιβωτό της Διαθήκης την κουβάλησαν πολλές φορές οι ιερείς με τα χέρια τους.
Γιατί τώρα θεωρούνταν φοβερή και κανείς δεν τολμούσε να την ακουμπήσει;Όλα αυτά, λέγει ο Καβάσιλας, είχαν την αξία τους, επειδή προμήνυαν την Υπεραγία Θεοτόκο. Ήταν σύμβολα της Παναγίας.
Η Παναγία είναι η πραγματική Κιβωτός της Διαθήκης, που κράτησε μέσα της όχι απλώς τις λίθινες πλάκες, αλλά τον ίδιο τον Θεό που έγραψε τις πλάκες.

Η Παναγία είναι το σταμνί, που κράτησε μέσα της τον Άρτο της Ζωής, τον Χριστό. Ο ίδιος είπε για τον εαυτό Του• «ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς• ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ» (Ἰω. 6, 35).
Η Παναγία είναι το ραβδί του Ααρών, που βλάστησε παράδοξα τον Λόγο του Θεού. Επίσης, όπως την Κιβωτό της Διαθήκης την σκέπαζαν με τα φτερά τους δύο χρυσά Χερουβίμ, έτσι την Παναγία την σκέπαζαν με τα φτερά τους δύο χρυσά Χερουβίμ, έτσι την Παναγία την σκέπασε το Άγιο Πνεύμα και γέννησε τον Χριστό. «Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1, 35), της είπε ο Αρχάγγελος.
Η Παναγία ήταν πιο ιερή από τα Άγια των αγίων. Γι' αυτό και ο Θεός την έβαλε μέσα εκεί, για να φανερώσει σ' όλους ότι η Θεοτόκος πρόκειται να γίνει η σκηνή του Θεού.
Η ίδια ήταν τα Άγια των Αγίων.
***
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κάνει και τις εξής παρατηρήσεις: «Ο Θεός άνοιξε τα Άγια των αγίων και τα πρόσφερε ως κατοικία στη Θεοτόκο, επειδή εξαιτίας της αργότερα θα άνοιγε τον Παράδεισο και θα τον έδινε κατοικία σε κείνους που θα πιστεύσουν στον Υιό της».
Ο ίδιος ο Κύριος είχε πει ότι «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν·» (Ἰω. 14, 2). Είναι οι καταστάσεις της χάρης που θα δοθούν στους πιστούς. Κι όπως στα Άγια των αγίων οι Ιουδαίοι φύλαγαν ό,τι το πιο πολύτιμο είχαν, έτσι και η Παναγία που είναι ο πολύτιμος θησαυρός του Λόγου του Θεού, από τον οποίο πήραμε όλοι ένα μερίδιο και πλουτίσαμε πνευματικά (Ἰω. 1, 16), φυλάχθηκε μέσα εκεί.Η Παναγία εισέρχεται στον Ναό και μετά από λίγο θα γίνει η ίδια Ναός, στον οποίο θα κατοικήσει ο Θεός, για να επαναφέρει από την εξορία της αμαρτίας όλους τους ανθρώπους που θα πιστεύσουν στον Υιό της. Ο Λέων ο ΣΤ', ο σοφός, συμπληρώνει όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω: «Ο Θεός ήθελε να σώσει το ανθρώπινο γένος, γι' αυτό και έστειλε τον Υιό του. Ήθελε όμως η σωτηρία μας να μην είναι εντελώς δωρεάν. Ήθελε να προσφέρουμε κι εμείς κάτι. Έτσι προσφέρεται στον Ναό ως δώρο η Θεοτόκος, και ο Πλαστουργός θα το δεχθεί, ώστε αυτός με τη σειρά του να μας χαρίσει την ανάπλαση και τη σωτηρία».Η σκηνή, η αληθινή, είναι η Εκκλησία. Είναι η πόλη του ζωντανού Θεού, η Εκκλησία «τῶν πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς» (Ἑβρ. 1, 23). Είναι η σκηνή στην οποία «άπαξ» εισήλθε ο Υιός του Θεού και με το αίμα του ράντισε όλη την ανθρωπότητα και την καθάρισε από τις αμαρτίες. Είναι η Θεοτόκος που δέχθηκε μέσα της τον Χριστό. Έχουμε το προνόμιο να μπαίνουμε μέσα στον Ναό και να βλέπουμε πάνω στην αγία Τράπεζα να υπάρχουν όχι δύο λίθινες άψυχες πλάκες, αλλά ο ίδιος ο ζωντανός Θεός, που σαρκώθηκε και φιλοξενήθηκε μέσα στη Θεοτόκο, την αληθινή σκηνή του μαρτυρίου. Αυτό όμως δημιουργεί και υποχρεώσεις.Ο Γεώργιος Νικομηδείας λέγει πως μέσα στην Εκκλησία οφείλουμε να εισερχόμαστε άξια. Αντί για στολή να προσφέρουμε καλά έργα. Αφού η Παναγία πρόσφερε τον εαυτό της, κι εμείς ας δώσουμε τα καλά έργα, την εργασία των εντολών του Χριστού και τις αρετές μας. Ο απόστολος Παύλος μιλάει για την επίγεια σκηνή μας (Β' Κορ. 5, 1-4), που είναι το πέρασμα του ανθρώπου πάνω στη γη. Να μην είμαστε άκαρποι. Ας δώσουμε κι εμείς κάτι για τη σωτηρία μας.Στην Αποκάλυψη περιγράφονται oι πρεσβύτεροι στον ουρανό να είναι ντυμένοι με λευκές στολές που τις έπλυναν με το αίμα του Ιησού Χριστού, τον οποίο λατρεύουν ημέρα και νύκτα, «καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ' αὐτοὺς» (7, 15). Ο Θεός θα σκηνώσει μέσα μας. Σε κάθε άνθρωπο που έπλυνε την ψυχή του με το αίμα του Χριστού, ο Τριαδικός Θεός θα κάνει την καρδιά του Άγια αγίων και θα κατοικεί σ' αυτόν. Το Πανάγιο Πνεύμα, που το επικαλούμαστε λέγοντας, «ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν», έρχεται σ' αυτούς που έχουν διάθεση να αγωνισθούν.
Αγαπητοί αδελφοί, διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, είθε να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη, για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού. Αμήν.

Μέχρι τὸν οὐρανὸ μπορῶ νὰ ἀνεβῶ,

Μέχρι τὸν ἄδη μπορῶ νὰ κατρακυλήσω,

...Με τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἂς μένω στὸ μέτρο τῆς κλήσεως.  

/Αναλύουμε το Αποστολικό Ανάγνωσμα της ερχόμενης Κυριακής  19/10/2025
( απόσπασμα απο την ομιλία στο Αρεταίειο στο Ιερο Ευχέλαιο της Πέμπτης 16/10/2025)

λέει ὁ Παῦλος: «Φείδομαι δὲ μὴ τὶς εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὅ βλέπει μὲ ἤ ἀκούει τὶ ὲξ έμοὺ»  

δηλ. : ἀποφεύγω, γιὰ νὰ μὴ σχηματίση κανεὶς γιὰ μένα ἰδέα παραπάνω ἀπ' αὐτό, πού βλέπει σὲ μένα ἤ ἀκούει ἀπὸ μένα

Αναφέρει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: 
Καὶ θεοὺς κάποτε τοὺς θεώρησαν, λόγω τῶν μεγάλων θαυμάτων. Ὅπως στὰ φυσικὰ στοιχεῖα ὁ Θεὸς δημιούργησε καὶ τὰ δύο, καὶ ἀσθενὴ καὶ λαμπερά, καὶ γιὰ νὰ δείξη τὴ δύναμὶ Του, καὶ γιὰ νὰ ἐμποδίση τὴν πλάνη τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι κι ἐδῶ. Καὶ θαυμαστοὶ ἦσαν οἱ ἀπόστολοι καὶ ἀσθενεῖς, ὥστε νὰ διδάσκονται οἱ ἄπιστοι  ...
.......

Λέει  ὁ Παῦλος: «Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασὶ μοῦ» .
 Καὶ ἐξηγεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: 
 Ὅσο έντονότεροι γίνονταν οἱ πειρασμοί,
τόσο τὰ δῶρα τῆς χάριτος αὐξάνονταν καὶ χαρίζονταν πλουσιώτερα.  

ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· , λέει ο Κύριος μας στον Απ. Πάυλο...

και σχολιάζει ο  ἱερὸς Χρυσόστομος:
«Ὅταν διωκόμενοι τῶν διωκόντων περιγίνησθε, ὅταν έλαυνόμενοι τῶν ελαυνόντων κρατώτε, ὅταν δεσμούμενοι τοὺς δεσμούντας τρέτησθε. Μὴ Ζήτει τοίνυν τὰ περιττὰ» ,

 δηλ.:  Ἐνῶ σᾶς διώκουν, ἐπικρατεῖτε τῶν διωκτῶν.
Ἐνῶ σᾶς κατατρέχουν, τρέπετε σὲ φυγὴ τοὺς ἐχθροὺς σᾶς.
Ἐνῶ εἶστε φυλακισμένοι, νικᾶτε τοὺς δεσμῶτες σᾶς.
Μὴ ζητας, λοιπόν, τὰ περιττά.

Το τέλος της ζωής του Αγίου Νεκταρίου ήταν επίπονο.
Η χρόνια ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το 1920 μ.Χ. εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών οπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη.

Στις 9 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη.
Το τίμιο λείψανο του Αγίου ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό του. Αυθημερόν μεταφέρθηκε στην Αίγινα, στο Μοναστηράκι του κι εψάλη η εξόδιος ακολουθία και ετάφη εν συρροή κλήρου και λαού.
Η είδηση της κοίμησής του κλόνισε από άκρη σε άκρη την Ελλάδα.

Ο τάφος του ανοίχτηκε επανειλημμένα κατά τα επόμενα χρόνια και για είκοσι και πλέον έτη το σώμα του ήταν σώον και αδιάφθορον, εκχέον την άρρητον ευωδίαν της αγιότητος ως μυροθήκη του Αγίου Πνεύματος. Αλλ' ύστερον διελύθη, κρίμασιν οις οίδεν ο Θεός, ως διελύθησαν πολλά αδιάφθορα λείψανα αγίων.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. έγινε η ανακομιδή των χαριτόβρυτων λειψάνων του, υπό του Μητροπολίτη Ύδρας Προκοπίου, παρισταμένων και άλλων κληρικών, μοναχών και πλήθους λαού. Μια άρρητη ευωδία πλημμύρισε την περιοχή. Το 1961 μ.Χ. έγινε η επίσημος αναγνώρισις του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος του αιώνος μας, ο γλυκύς, ο πράος, ο ανεξίκακος, ο ταπεινός και δια τούτο έλαβε και λαμβάνει τόση χάρη από τον Κύριος της Δόξης.
Ο συμπαθής Άγιος να παρέχει ενί εκάστω, εν παντί και πάντοτε την πατρική και σωστική αντίληψίν του και βοήθειαν.

Το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη, έχει σήμερα μετατραπεί σε μικρό ναό στο δεύτερο όροφο του Αρεταιείου νοσοκομείου, που κοσμείται από εικόνες του Αγίου και τάματα πιστών για ανάρρωση των συγγενών τους που νοσηλεύονται στην κλινική.